به گزارش خبرگزاری مهر، این تحقیقات توسط ناسا و سازمان فضایی اروپا با استفاده از اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی هابل انجام شده و نتایج آنها در مجله نیچر منتشر شده است.
استین سیگاردسون در دانشگاه پن استیت اظهار داشت: مشاهدات ما از خوشه های ستاره ای نشان می دهد که اگرچه آنها بیش از 10 میلیارد سال پیش شکل گرفته اند، قلب برخی از آنها هنوز جوان است. ما اکنون می توانیم ببینیم که چگونه این خوشه های ستاره ای در راستای فروریختن و متلاشی شدن نهایی خود از یکدیگر پیشی می گیرند.
وی افزود: سرعت آنها برای طی کردن روند پیر شدن درست شبیه این است که هر خوشه ستاره ای دارای ساعت درونی خود است که برخی از آنها کندتر از دیگران حرکت می کنند.
خوشه های ستاره ای کروی مجموعه هایی از ستاره ها هستند که به واسطه گرانش به شدت به هم متصل شده اند، تقریبا 150 خوشه ستاره ای در کهکشان راه شیری وجود دارد و برخی از آنها دربرگیرنده پیرترین ستاره های کهکشان هستند.
فرانیسکو فرارو از دانشگاه بلونا ایتالیا به عنوان سرپرست این گروه تحقیقاتی اظهار داشت: اگرچه این خوشه های ستاره ای میلیاردها سال پیش شکل گرفته اند اما ما تاکنون نمی دانستیم که چرا برخی از آنها دیگر زودتر از دیگران پیر می شوند و چرا روند پیرشدن برخی از آنها اینقدر کند است.
وی افزود: ما مطالعه پراکندگی یک نوع ستاره آبی که در این خوشه ها وجود دارد ما به این نتیجه رسیدیم که برخی از خوشه ها در طول عمر خود زودتر از دیگران به تکامل می رسند و ما راهی برای اندازه گیری نرخ پیرشدن آنها ارائه کردیم.
محققان اظهار داشتند: در شرایط خاص، ستاره های داخل یک خوشه ستاره ای را می توان نیروی تازه بخشید و ضربان تازه ای از حیات به آنها داد.
سیگاردسون یادآور شد: ستاره ها می توانند نیروی جوانی و درخشش خود را بازیابند که این امر با ادغام دو ستاره و یا برخورد دو ستاره میسر می شود. این تحقیقات نخستین شواهد را براساس رصدهای صورت گرفته درباره نحوه پیر شدن خوشه های ستاره ای فراهم می کند.
