تصویر روز ستاره‌شناسی جهان، 18 اردیبهشت 1397

  Illustration Credit & Licence: Wikipedia, Pablo Carlos Budassi

تا چه فاصله ای را می توانید ببینید ؟ هر آنچه که می‌بینید و هر آنچه که ممکن است ببینید (با فرض اینکه چشمهایتان قابلیت تشخیص تمامی انواع تابش را داشته باشد) جهان قابل مشاهده نام دارد. در نور مرئی، دورترین چیزی که می توانیم ببینیم میکرو امواج های کیهانی هستند. امواجی مربوط به حدود ۱۴ میلیارد سال پیش، زمانی که این جهان مانند یک مه غلیظ، کاملا مات و مبهم بود. برخی نوترینوها (ذرات زیر اتمی تولید شده توسط فروپاشی عناصر رادیواکتیو که عاری از بار الکتریکی هستند) و امواج گرانشی از این امواج کیهانی هم دورتر هستند. ولی بشریت قادر به تشخیص آن با تکنولوژی حال حاضر نیست.
عکس بالا یک مقیاس بسیار فشرده از جهان قابل مشاهده است. منظومه شمسی در مرکز عکس و اجرامی که منظومه شمسی را محاصره کرده اند به ترتیب ستاره‌های نزدیک ، کهکشان‌های نزدیک ، کهکشان‌های دور، رشته‌های ماده اولیه و در آخر امواج کیهانی. اغلب کیهان شناسان تصور می‌کنند که جهان قابل مشاهده ما فقط قسمتی از یک نهاد بزرگتر به نام "عالم" است، که همین ویژگی‌های جهان قابل مشاهده‌ی ما را دارد. هرچند، تفکرات و عقاید معروف دیگری نیز وجود دارد که ادعا می‌کنند که جهان ما فقط یکی از چندین جهان موجود است. نظر آنها وجود "Multiverse"  یا Meta Universe است که در آن چندین جهان مانند جهان ما وجود دارد. جهان‌هایی با ویژگی‌ها و قوانین فیزیکی متفاوت با یکدیگر، جهان‌هایی با ابعاد بیشتر و جهان‌هایی با نسخه های متفاوت از جهان استاندارد ما.