
در 4 جولای سال 2009 زمین در مدار بیضوی اش به دور خورشید به نقطه ای می رد که به آن نقطه ی اوج یا بیشترین فاصله ی زمین و خورشید می گوییم.در این نقطه زمین در کمینه ی سرعت خود در مدارش به دور خورشید نیز قرار دارد.
تمام سیارات در منظومه ی خورشیدی ما مداری بیضوری را به دور خورشید طی می کنند.این چیزی بود که یوهان کپلر در قانون اول خود ذکر می کند.ولی چقدر بیضی؟ضریب خروج از مرکز زمین یا همان e که در دروس دبیرستان می خوانیم فقط 7/1% می باشد،این مقدار بسیار جزئی است.در ماه ژانویه که زمین در حضیض خورشیدی یا کمترین فاصله نسبت به خورشید قرار دارد مسافتش تا خورشید 5/147 میلیون کیلومتر می باشد در حالی که اکنون ما در فاصله ی 6/152 کیلومتری از خورشید قرار داریم.

بیشترین فاصله از خورشید به معنای دریافت کمتر انرژی گرمایی از خورشید می باشد که چیزی در حدود 7% است.ولی چرا هنوز هوا گرم است؟گرم یا سرد بودن اقلیم های مختلف بر روی زمین رابطه ی چندانی با فاصله ی ما از خورشید ندارد بلکه به طور عمده به دلیل انحراف 5/23 محور زمین به دور خودش می باشد.زمانی که نیمکره ی شمالی جلوی خورشید سینه سپر کند،تابستانش فرا رسیده است و بالعکس.ولی داستان به همین جا ختم نمی شود،بلکه کره ی زمین در اوج گرم تر از زمان حضیض نیز هست،به طور میانگین 3/2 درجه ی سلسیوس.این بدین دلیل می باشد که قاره ها بر روی زمین به طور مساوی تقسیم نشده اند بلکه بیشتر آبها در نیمکره ی جنوبی هستند و بیشتر خشکی ها در نیمکره ی شمالی،بنابراین وقتی که تابستان نیمکره ی شمالی فرا می رسد به دلیل ظرفیت کم گرمایی زمین های خشک نسبت به آب اقیانوس ها دمای میانگین آن نیز بالا می رود.
منبع : spaceweather