لایه های فوقانی در جوهای غول های گازی مثل زحل ، مشتری ، اورانوس و نپتون  دقیقاً مانند کره زمین گرم هستند.اما بر خلاف زمین ، خورشید خیلی دور از این سیارات بیرونی است تا دمای بالای آن را به خود اختصاص دهد. منبع گرمای آنها یکی از اسرار بزرگ علوم سیاره ای بوده است.

تجزیه و تحلیل جدید داده ها از کاوشگر کاسینی توضیحی مناسب برای آنچه در لایه های بالای زحل و احتمالاً غول های گازی دیگر وجود دارد بیان می کند.

جریانهای الکتریکی ، که بر اثر تعامل بین بادهای خورشیدی و ذرات باردار شده از قمرهای زحل ایجاد می شوند ، شکافهای هوایی را القا می کنند و جو فوقانی را گرم می کنند.(مانند نورهای شمالی زمین ، مطالعه شفق قطبی به دانشمندان می گوید چه اتفاقی در جو این سیاره می افتد.)

شفق قطبی در قطب جنوبی زحل در این تصویر با رنگ کاذب قابل مشاهده است. آبی نشان دهنده شفق قطبی است. قرمز-نارنجی تابش نور خورشید است. این تصویر توسط طیف نگاری تصویربرداری فرا بنفش کاسینی (UVIS) در 21 ژوئن 2005 جمع آوری شده است.این اثر ، که در تاریخ 6 آوریل در مجله طبیعت نجوم منتشر شد ، کاملترین نقشه برداری از نظر دما و چگالی جو فوق العاده یک غول گاز است - منطقه ای که به طور کلی از آن کاملاً درک نشده است.

دانشمندان با ایجاد یک تصویر کامل از چگونگی گردش گرما در جو ، می توانند درک کنند که چگونه جریان های الکتریکی شفق قطبی بالای لایه های بالای جو زحل را گرم می کنند و باد را به حرکت در می آورند.
سیستم باد جهانی می تواند این انرژی را که در ابتدا در نزدیکی قطب ها به سمت مناطق استوایی سپرده می شود ، توزیع کند و آنها را تا دو برابر دمای مورد انتظار از گرم شدن خورشید به تنهایی گرم کند.