مأموریت انجام شد، اما پرسش های جدیدی در انتظارند! سیاره حلقه دار آرام گرفته است. عالم این سیاره سرشار از اقمار و حلقه های فراوان و یك ماهواره مصنوعی به نام كاسینی است.مأموریت كاسینی، یك فصل از سفر خود به زحل را به پایان رساند و آماده یك مأموریت دو ساله خواهد شد كه پرسش های جدیدی پیرامون دو هدف اصلی این پروژه یعنی قمرهای تیتان و انسلادوس را مطرح خواهد كرد. در تاریخ 30 ژوئن ( 10 تیرماه )، كاسینی نخستین مأموریت 4 ساله خود را به اتمام رساند و سپس مأموریت بعدی خود را كه در آوریل ( خردادماه 1387 ) امسال به تصویب رسیده، آغاز می كند.
كاسینی عالم شبه زمینی قمر زحل، تیتان را آشكار ساخت و امكان سكونت در قمر دیگر آن سیاره یعنی انسلادوس را بررسی کرد. این دو، از اولین اهداف مأموریت 2 ساله بعدی با نام " مأموریت اعتدال كاسینی" هستند. این بازه زمانی همچنین به دانشمندان اجازه بررسی برخی موارد را میدهد ازجمله: بررسی تأثیرات و تغییرات فصلی در تیتان و زحل، جستجوی مكان های جدید در كره مغناطیسی زحل و مشاهده هندسه بی نظیر حلقه زحل در نقطه اعتدال این سیاره، هنگامی كه نور خورشید به طور مستقیم از مقابل صفحه حلقه ها عبور میكند. باب میشل (Bob Mitchell) مدیر پروژه كاسینی در آزمایشگاه جت ناسا در این باره می گوید: " ما مأموریتی شگفت انگیز داشتیم كه در مرتبه كشفیات علمی یكی از مهمترین مأموریت ها بود. ما افتخار می كنیم كه توانسته ایم تمام اهداف از پیش تعیین شده خود را به تحقق بپیوندیم . ما به پرسش های دیرینه ای پاسخ دادیم و در این راه چندین پرسش جدید هم مطرح شد ، بنابراین سفر ما برای یافتن پاسخ به این سوالات همچنان ادامه می یابد." در حالیكه زمستان در این سیاره جای خود را به فصل بهار می دهد، شاهد بخش های كمرنگ جدیدی در قسمت ابر شمالی زحل هستیم.
باب پاپالاردو (Bob Pappalardo) در ماه جولای به جمع تیم علمی كاسینی پروژه كاسینی خواهد پیوست و جانشین دنیس ماتسون (Dennis Matson) ، كه در آینده به مطالعه مأموریت های خارجی منظومه شمسی خواهد پرداخت می شود. پاپالاردو می گوید: " این برای من افتخار است كه بتوانم پیرامون چنین مأموریت علمی ارزشمندی فعالیت كنم و با دانشمندان و مهندسان برجسته ای كه پایه و اساس كاسینی هستند ، همكاری كنم" پاپالاردو زمین شناسی است كه تحقیقاتش پیرامون مراحل شكل گیری اقمار یخی می باشد.او نخستین مدرك دانشگاهی خود را از دانشگاه كرنل و مدرك دكترای خود را از دانشگاه آریزونا دریافت كرد و در سال 2006 به جی.پی.ال (JPL) ناسا پیوست.
كاسینی در 15 اكتبر 1997 پرتاب شد و در یك سفر 7 ساله ، پس از پیمودن 3.5 بیلیون كیلومتر( 2.2 بیلیون مایل) به زحل رسید و در 30 ژوئن 2004 وارد مدار زحل شد و بلافاصله اولین داده های خود از حلقه زحل را مخابره كرد. این فضاپیما در سلامتی كامل به سر می برد! و حامل 12 وسیله تقویت شده توسط 3 ژنراتور ترموالكتریك رادیوایزوتوپی است.
كاسینی عالم شبه زمینی قمر زحل، تیتان را آشكار ساخت و امكان سكونت در قمر دیگر آن سیاره یعنی انسلادوس را بررسی کرد. این دو، از اولین اهداف مأموریت 2 ساله بعدی با نام " مأموریت اعتدال كاسینی" هستند. این بازه زمانی همچنین به دانشمندان اجازه بررسی برخی موارد را میدهد ازجمله: بررسی تأثیرات و تغییرات فصلی در تیتان و زحل، جستجوی مكان های جدید در كره مغناطیسی زحل و مشاهده هندسه بی نظیر حلقه زحل در نقطه اعتدال این سیاره، هنگامی كه نور خورشید به طور مستقیم از مقابل صفحه حلقه ها عبور میكند. باب میشل (Bob Mitchell) مدیر پروژه كاسینی در آزمایشگاه جت ناسا در این باره می گوید: " ما مأموریتی شگفت انگیز داشتیم كه در مرتبه كشفیات علمی یكی از مهمترین مأموریت ها بود. ما افتخار می كنیم كه توانسته ایم تمام اهداف از پیش تعیین شده خود را به تحقق بپیوندیم . ما به پرسش های دیرینه ای پاسخ دادیم و در این راه چندین پرسش جدید هم مطرح شد ، بنابراین سفر ما برای یافتن پاسخ به این سوالات همچنان ادامه می یابد." در حالیكه زمستان در این سیاره جای خود را به فصل بهار می دهد، شاهد بخش های كمرنگ جدیدی در قسمت ابر شمالی زحل هستیم.
باب پاپالاردو (Bob Pappalardo) در ماه جولای به جمع تیم علمی كاسینی پروژه كاسینی خواهد پیوست و جانشین دنیس ماتسون (Dennis Matson) ، كه در آینده به مطالعه مأموریت های خارجی منظومه شمسی خواهد پرداخت می شود. پاپالاردو می گوید: " این برای من افتخار است كه بتوانم پیرامون چنین مأموریت علمی ارزشمندی فعالیت كنم و با دانشمندان و مهندسان برجسته ای كه پایه و اساس كاسینی هستند ، همكاری كنم" پاپالاردو زمین شناسی است كه تحقیقاتش پیرامون مراحل شكل گیری اقمار یخی می باشد.او نخستین مدرك دانشگاهی خود را از دانشگاه كرنل و مدرك دكترای خود را از دانشگاه آریزونا دریافت كرد و در سال 2006 به جی.پی.ال (JPL) ناسا پیوست.
كاسینی در 15 اكتبر 1997 پرتاب شد و در یك سفر 7 ساله ، پس از پیمودن 3.5 بیلیون كیلومتر( 2.2 بیلیون مایل) به زحل رسید و در 30 ژوئن 2004 وارد مدار زحل شد و بلافاصله اولین داده های خود از حلقه زحل را مخابره كرد. این فضاپیما در سلامتی كامل به سر می برد! و حامل 12 وسیله تقویت شده توسط 3 ژنراتور ترموالكتریك رادیوایزوتوپی است.
