اتاکارینا یکی از مشهورترین سیستمهای ستاره‌ای شناخته شده است : یک جفت ستاره با 90 و 30 برابر جرم خورشید که هر 5/5 سال یکبار به دور یکدیگر می‌چرخند.
هنگامی که آنها در مدارهای بیضی شکل خود به هم نزدیک می‌شوند (تنها 140 میلیون مایل فاصله دارند، که تقریبا همان فاصله متوسط بین خورشید و مریخ است) با بادهای قدرتمند ستاره ای مواجه می‌شوند. در 2 ژوئن ،کنجی هاموگوچی (دانشگاه مریلند) و همکارانش در دومین مجله Nature Astronomy گزارش می‌دهند که این بادهای ستاره‌ای برخوردی به عنوان یک اسلحه پرتوهای کیهانی از ذرات پرانرژی در سراسر کهکشان عمل می‌کنند.
اندازه‌گیری‌های رصدخانه اشعه ایکس چاندرا نشان داده است که بادهای ستاره‌ای برخوردی ، پرتوهای اشعه ایکس کم‌انرژی تولید می‌کنند اما به طور صددرصد روشن نیست که این اشعه ایکس از کجا می‌آید. رصدخانه فرمی همچنین اشعه گامای انرژی بالا از این سیستم را نشان می‌دهد.
اتاکارینا در این تصویر که توسط رصدخانه اشعه ایکس چاندرا تهیه شده است می‌درخشد. رنگها انرژی‌های متفاوت را نشان می‌دهند. قرمز 300 تا 1000 الکترون ولت (eV)، سبز محدوده 1000 تا 3000 eV و آبی 3000 تا 10،000 eV را پوشش می‌دهد. برای مقایسه، انرژی نور قابل مشاهده حدود 2 تا 3 eV است. مشاهدات NuSTAR (خطوط سبز) یک منبع از اشعه ایکس را نشان می‌دهد که انرژی آن سه برابر بیشتر از مشاهدات چاندرا است.
ناسا / CXC و ناسا / JPL-Caltech
در حال حاضر، NuSTAR تصاویر اشعه ایکس با انرژی بالای خود را به ترکیب اضافه کرده است که اتصال موردنیاز بین اندازه‌گیری‌های دقیق انرژی پائین و اندازه‌گیری‌های انرژی بالا را فراهم می‌کند. مشاهدات به طور قطعی نشان می‌دهد که بادهای ستاره‌ای در حال برخورد به عنوان یک شتاب‌دهنده ذرات کیهانی عمل می‌کنند.وقتی ذرات نسبیتی تولید شده آزاد می‌شوند از میان کهکشان عبور کرده و در نهایت به سمت زمین حرکت می‌کنند.
نگاهی عمیق به اتاکارینا و درک ما از این سیستم در حال تکامل را می‌توانید در Sky & Telescope اکتبر 2016 ببینید (https://www.shopatsky.com/sky-and-telescope-october-2016-digital-issue).
