شاید با دوربین میدان باز سیاره ای شماره ی 2 هابل آشنایی داشته باشید (Wide Field Planetary Camera2,WFPC2). دوربین با ارزشی که سال ها با هابل کار کرد و تصاویر زیبا و با میدان باز را از کیهان ما تهیه کرد.
شاید با دوربین میدان باز سیاره ای شماره ی 2 هابل آشنایی داشته باشید (Wide Field Planetary Camera2,WFPC2). دوربین با ارزشی که سال ها با هابل کار کرد و تصاویر زیبا و با میدان باز را از کیهان ما تهیه کرد.
این دوربین قرار است با نسل جدید خود یعنی دوربین میدان باز سیاره ای شماره ی3 (WFPC3) در ماموریت هفته ی جاری شاتل آتلانتیس تعویض شود. برای قدردانی و ارج نهادن به این دوربین تصمیم بر آن شد که آخرین تصویر آن از سحابی سیاره نمای زیبای
(K 4-55) گرفته شود.
این تصویر آخرین عکس تهیه شده توسط این دوربین بود که در طی سال ها صدها تصویر بسیار با ارزش، از لحاظ علمی و کیهان شناختی و همچنین زیبایی های بصری تهیه کرد.
K 4-55 در فاصله ی حدود 4600 سال نوری از ما و در صورت فلکی قو یا دجاجه قرار دارد. این سحابی یکی از سری سحابی هایی است که به نام کاشف اهل جمهوری چک آن ها لوبوس کوهوتک نام گذاری شد.
یک سحابی سیاره نما در حقیقت بقایای لایه های بیرونی ستاره ی غول سرخ پیشینی است که در مراحل آخرین زندگی خود موادش را به فضایی میان سیاره ای پخش کرده است. نور فرابنفش ساطع شده از ستاره در مرکز سحابی گازهای سحابی را یونیزه می کند و این باعث درخشش سحابی سیاره نما می شود.
در سحابی K 4-55، یک حلقه ی مرکزی درخشان با یک ساختار دو قطبی احاطه شده است. کل سامانه نیز با یک هاله ی کم نور قرمز رنگ از جنس گاز نیتروژن احاطه شده است. این ساختار چند لایه ای چندان میان سحابی ها ی سیاره نما رایج نمی باشد.
رنگ های مختلف در تصویر بدست آمده از سحابی بیانگر عناصر مختلف هستند: رنگ قرمز نیتروژن را نشان می دهد. سبز بیانگر عنصر هیدروژن است ورنگ آبی هم نمایانگر وجود اکسیژن است.
این تصویر به وسیله ی دوربین میدان باز سیاره ای شماره ی 2 هابل تهیه شده است.
تا زمانی که خاطره ی تلسکوپ هابل در اذهان عموم باقی می ماند، از دوربین میدان باز سیاره ی شماره ی 2 و خدمات ارزنده ی آن در رشد دید بشریت نسبت به کیهان اطراف خود یاد خواهد شد.
